De meeste vreemde rituelen in sport.

De meeste vreemde rituelen in sport.

Sport. De grootheid. Het drama. De … dode octopus die in de lucht vliegt? Ja, terwijl de werkelijke games leuk zijn, is het misschien wel leuker hoe gek spelers en fans worden met de sport. We hebben allemaal onze eigen kleine bijgeloof als het om sport gaat.Ome Willem moet altijd zitten in de luie stoel zodra Ajax speelt, sommigen moeten hun geluks-sokken dragen die sinds 1985 niet meer gewassen zijn, maar sommige mensen brengen het naar een heel nieuw niveau van krankzinnigheid.

Hier een blik op een enkele meest bizarre rituelen in de sportgeschiedenis:

De Nieuw-Zeelandse All Blacks Haka

De dans routine die door de All Blacks word uitgevoerd (Nieuw-Zeelandse nationaal rugby team), heeft dan niet het vreemdste ritueel in de sport, maar het is zonder twijfel de coolste. Genaamd de haka, het ritueel dat door het team wereldberoemd is geworden, is eigenlijk een oude krijgsdans van de inheemse Maori mensen van Nieuw-Zeelands. Het gaat om ritmisch zingen, klappen op je dijen, borst slaan en agressief je tong uitsteken. Het leidde ook tot waarschijnlijk een van de meest kippenvel momenten in de sport: tijdens de wedstrijd met Wales in 2008. Pure sport magie!

De Detroit Red Wings en hun dode inktvis fetish

Hier is hoe dit verhaal gaat. Er was eens, een Stanley Cup die je kon verdienen je moest hiervoor acht playoff’s winnen. In 1952 waren er een paar jongens die een viskraam bezitten, en een dode octopus naar binnen hadden gesmokkeld tijdens een Red Wings playoff-wedstrijd en gooide de octopus het op het ijs, waarbij elke rubberachtige aanhangsel zogenaamd symboliseert voor één van die overwinningen. Detroit is uiteindelijk geëindigd met een perfecte 8-0, en een traditie zoals geen ander (Met dank aan Cthulhu) is geboren. Nu kun je nauwelijks rustig kijken naar een Red Wings spel zonder de angst dat er een octopus langsvliegt.

Sergio Goycochea moet echt plassen…

Sergio Goycochea is een geliefde figuur in Argentinië voor zijn heldendaden als keeper voor het Nationale Argentijnse voetbal team. Tijdens de World Cup in 1990, hij heeft als een baas in twee verschillende wedstrijden het team tot zege gebracht met penalties. Penalties tegenhouden in voetbal is natuurlijk bijna onmogelijk. Dus wat was zijn geheim? Nou ja, hij had een ritueel: voor elke strafschop zou hij stiekem op het veld pissen. Als je moet, dan moet je toch?

…en Lyoto Machida en Moises Alou vinden hun urine ook erg belangrijk

Goycochea is niet de enige atleet die een bizar ritueel heeft waarbij urine een rol heeft. In feite, zijn ritueel lijkt bijna niets in vergelijking met de rituelen van MMA vechter Lyoto Machida en voormalig Major League Baseball ster Moises Alou. Machida heeft de gewoonte zijn eigen pis elke ochtend te drinken. Alou, aan de andere kant, ging niet helemaal zo gek. In plaats daarvan, dipte hij alleen maar zijn handen in zijn eigen urine voor elk spel om zijn huid soepel te houden. Heerlijk!

De majestueuze playoff baarden

Misschien wel de meest ontroerende ritueel in de sport zijn: De baarden van de National Hockey League playoff. Vermoedelijk begonnen door de legendarische New York Islanders groep in de vroege jaren 1980. Een van de beste dingen over de traditie van het niet scheren tijdens de play-offs, is dat het eenvoudig aan te passen is aan elke situatie dat geluk nodig heeft, en niet alleen voor sport!

NASCAR haat pinda’s!

NASCAR haat pinda’s! Zoals, echt, echt een hekel aan pinda’s hebben. En nee, het is niet omdat ze niet graag snoepen of zoiets, het is voor een veel verstandiger, logische reden: de chauffeurs geloven dat het eten van pinda’s je letterlijk zal vermoorden. Dit bijgeloof dateert naar verluidt terug naar twee dodelijke ongelukken in 1937. Het enige bewijs gevonden in beide ongelukkien? Pinda doppen. Als gevolg hiervan verbieden de NASCAR chauffeurs pinda’s in het circuit, voor het geval dat er een bijzonder gewelddadige peulvrucht met hun naam erop langskomt. Voorkomen is beter dan genezen?

Les Miles eet gras!

Les Miles de voetbal coach van Louisiana State University, is letterlijk raar. Dit omdat Miles ritueel gras eten is vóór elke wedstrijd. “Ik heb een traditie die me nederig maakt als man, die me laat weten dat ik een deel van het veld en een deel van het spel ben”, aldus Miles. Klinkt alsof hij meer gras rookt dan eet.

Medicijnmannen: aannemen op eigen risico

Als er een regel is over voetbal, dan is het wel dat je medicijnmannen moet aannemen op eigen risico. Aan de positieve kant, is er het geval van Ecuador, die een officieel team medicijnmannen genaamd Tzamarenda Naychapi in dienst heeft, om de boze geesten uit te drijven tijdens hun succesvolle match in de tweede ronde van het WK 2006. Aan de negatieve kant? Zimbabwe, die in 2008 besloten om het juju team te reinigen met een mystieke massa doop in een nabijgelegen rivier. Helaas, toen de spelers uit het water kwamen miste er iemand en werd nooit teruggevonden. Ik denk dat het veiliger om gewoon iets met je urine te doen…

Help dit bericht de wereld in via: